Ο Apostol αντλεί μεγάλο μέρος της έμπνευσής του από το νερό. Στη δουλειά του, το νερό παίρνει ένα εντελώς νέο νόημα: Δεν είναι πλέον κάτι ρευστό, αλλά φαίνεται να είναι συμπαγές σαν βράχος, κάτι που μπορούμε να αγγίξουμε σωματικά και διανοητικά.

Ο χαλκός, το ισχυρό και συμπαγές υλικό, μας θυμίζει τη σκληρή όψη της ζωής, ο κρύσταλλος αντιπροσωπεύει την εύθραυστη πλευρά του, τη συνεχώς μεταβαλλόμενη φύση της ζωής και ακόμη και της ψυχής μας. Διότι, καθώς ρέει το νερό, η ψυχή μας ρέει επίσης, υπό μια νέα μεταμόρφωση κάθε στιγμή.